DAMN YOUR IDOLS
Hell Spawn » Interviews » DAMN YOUR IDOLS
In Het Nieuwsblad zeggen ze over deze jongens dat het van Channel Zero geleden is dat we dit soort kwaliteitsvolle metal in België gezien en gehoord hebben! Een compliment van jewelste, al is er niet echt een muzikale vergelijking. Misschien wel qua energie, want die gutst in bakken af van Damn Your Idols hun debuut! Hoe verdeeld ons Belgenland ook is, over deze band kunnen we het alleen maar eens zijn: they rock big time!!
Het verhaal gaat dat de band elkaar leerde kennen in de studio van André Gielen. Hoe kwamen jullie daar terecht? Was dat een uitloper van de Massif dagen?
Het debuut van Damn Your Idols hebben we opgenomen met André in zijn Hautregard Studio maar we hebben mekaar leren kennen in de studio van Xavier Carion (Channel Zero, Sons Of Jonathas). Hans (gitarist) en ik (Gunther, zanger) hebben met hem samengewerkt ten tijde van Massif. Ook Stef (drummer) en Bart (bassist) hingen vaak rond in die studio. Stef heeft het Sons Of Jonathas album ingedrumd en Bart heeft samen met Xavier een stonerrock project gedaan. Het zou een natuurlijke keuze geweest zijn om opnieuw samen te werken met Xavier maar de ganse band wou het met Damn Your Idols over een andere boeg gooien: een producer met een andere benadering, een studio met een andere sfeer... En aangezien Stef in het verleden met vorige bands altijd heel positief heeft samengewerkt met André Gielen zijn we bij hem een pre-productie gaan doen. Die klonk zo goed dat we besloten hebben om André het ganse productieproces te laten doen: opname, mix en mastering.
Zonder een kopie te zijn, hebben jullie een geluid dat ergens teruggrijpt naar de (hard)rockmuziek die in de jaren negentig op de voorgrond trad. Is dat inspiratie halen uit de periode waarin je bewust met muziek begon?
Een band als Damn Your Idols heeft helemaal geen blauwdruk. Wij komen samen en jammen. Wat eruit komt, komt vroeg of laat op tape terecht. Heel eerlijk en organisch allemaal. We volgen helemaal geen 'format' zoals veel bands tegenwoordig wel doen. En zo kom je dan op ons debuut soms een klassieke hardrock riff tegen, en enkele minuten later word je weggeblazen door een regelrechte thrash riff om even daarna een akoestische passage te horen. Alles kan bij Damn Your Idols. Waar we wel serieus over waken, is dat de muziek heel catchy blijft met sterke hooks en dito refreinen.
Met amper 40 minuutjes hebben jullie een kort maar tegelijk erg gebald debuut afgeleverd. Bewust gekozen voor een korte en krachtige introductie?
Goeie vraag. Gisteren luisterde ik met onze drummer in de wagen nog eens naar 'Betty' van Helmet (daar heb je misschien wel je jaren negentig invloed...). Zeer sterk album maar naar het einde toe houdt die plaat je aandacht toch minder vast omdat er wat 'filler' opstaat. Dan liever een album zoals het onze: kort, krachtig en altijd catchy. Persoonlijk vind ik dat je ons debuut verschillende keren na mekaar kan beluisteren zonder dat de verveling toeslaat. Het is zeker geen album dat zwaar op de maag ligt na één draai maar net sterker wordt bij elke herbeluistering.
Jullie begindagen werden smartelijk overschaduwd door het overlijden van het dochtertje van zanger Gunther. Jullie, en vooral jij dan, zijn daar eigenlijk erg open over. Is jullie muziek en deze debuutschijf, na een logische rouw- en verwerkingsperiode, dan ook ergens een soort van loutering?
Begin 2007 zou het debuut van Damn Your Idols uitkomen. Maar toen werd bij mijn dochter een ongeneeslijke spieraandoening vastgesteld en dat veranderde voor mij alles. Ik heb open kaart gespeeld met de band want op dat moment was er voor muziek geen plaats meer in mijn leven. Een half jaar later, na het overlijden, van mijn dochter is Damn Your Idols gestart met het schrijven van volledig nieuw materiaal. Opnieuw creatief bezig zijn en nieuw materiaal schrijven, was catharsis. Tekstueel handelen bijna alle nummers over hetgeen ik heb meegemaakt. Maar het zijn zeker geen depressieve teksten, eerder woorden van hoop. En inderdaad, ik ben daar heel open in. Ik zal haar nooit wegstoppen of verzwijgen, ook al is ze er fysiek niet meer. Het album is trouwens opgedragen aan mijn dochter.
Een groepsnaam als Damn Your Idols verplicht jullie om met beide voeten op de grond te blijven. Was die er al van bij de start of is die er gekomen na de dramatische gebeurtenis?
Damn Your Idols, ook de titeltrack van de cd, is een nummer dat handelt over een persoon waar de ganse band vroeger nogal naar opkeek. Tot we de andere zijde van die persoonlijkheid ervaarden en teleurgesteld waren in wat we zagen. Maar Damn Your Idols is meer een houding. Wij doen met deze band wat wij willen, op onze manier, zonder labelinmenging, zonder een producer achter de knoppen die ons een bepaalde sound oplegt. We volgen geen trends en surfen op onze eigen golf. Wat je hoort op ons debuut is hoe we live klinken, we apen geen sound na, we hebben ons eigen geluid, onze eigen stijl. We volgen ons hart en kijken niet wat andere bands doen en we hoeven niet per se in een bepaalde scene mee te kunnen.
Jullie plaat is uitgekomen bij Apache Productions. Waarom kozen jullie voor hen?
Het contact was er al in het verleden. Hans en ik kenden de labelmanager toen die nog A&R deed voor de platenmaatschappij waar Massif bij zat. Stef bracht enkele jaren terug al een album uit bij Apache met Sons Of Jonathas. We hebben met ons debuut niet 'geshopt' bij andere labels. En als je bij een Belgisch label wil tekenen (dicht bij huis heeft zo zijn voordelen), kan je ze op één hand tellen. Apache zorgt altijd voor een mooie promotie en dat was voor ons de doorslag.
Jullie hebben op Graspop gestaan. De reacties die ik gehoord, gelezen en gezien heb waren unaniem lovend. Wat vonden jullie er zelf van?
Het was een verrassing toen de organisatie van Graspop ons uitnodigde want ze hadden alleen nog maar pre-productiemateriaal gehoord aangezien ons album pas uitgekomen is op 6 juni. Uiteraard was het een heel mooie promotie en de band stond ook op scherp. Met André Gielen achter de knoppen van de mengtafel in de Metaldome konden we ook rekenen op een heel goeie sound. We waren zelf heel tevreden over onze prestatie en het publiek was lekker mee in onze trip.
En nu, verder werken om die live reputatie uit te bouwen? In ons Belgenlandje? En daarbuiten een tourtje als supportband proberen versieren?
Optreden is nog altijd de sleutel om je band aan de man te brengen en we maken daar dan ook werk van. De volledige kalender kan je raadplegen op myspace.com/damnyouridols. Tot het einde van dit jaar staan er al aardig wat gigs gepland en langzaam maar zeker wordt dat lijstje aangevuld. In Nederland begint het nu ook wat los te lopen. De interesse van organisatoren is daar toch wel gewekt met dank aan de positieve pers die we krijgen in Aardschok. Ook voor volgend jaar zitten er al wat opties in de pijplijn, 2009 zal voor Damn Your Idols ook nog volledig in het kader staan van het debuut.
Ligt er in tussentijd her en der al tonnen nieuw materiaal of nieuwe ideeën rond te slingeren of denken jullie daar nog niet aan en willen jullie eerst ten volle genieten van deze eerste plaat?
Wanneer je als band uit de studio komt, is de creatieve kant van het verhaal natuurlijk ten einde. Dan begint er een ander deel van de molen te draaien: optredens, promotie, zakelijke dingen... En dat creatieve mis je als artiest toch heel snel. Ondertussen zijn we dus al aan het componeren voor een volgend album en zoals het er nu uitziet, zal het heel wat epischer worden. Maar dat kan nog alle kanten uit. We zien wel waar de muze ons brengt.
http://www.myspace.com/damnyouridols
Pow
Het debuut van Damn Your Idols hebben we opgenomen met André in zijn Hautregard Studio maar we hebben mekaar leren kennen in de studio van Xavier Carion (Channel Zero, Sons Of Jonathas). Hans (gitarist) en ik (Gunther, zanger) hebben met hem samengewerkt ten tijde van Massif. Ook Stef (drummer) en Bart (bassist) hingen vaak rond in die studio. Stef heeft het Sons Of Jonathas album ingedrumd en Bart heeft samen met Xavier een stonerrock project gedaan. Het zou een natuurlijke keuze geweest zijn om opnieuw samen te werken met Xavier maar de ganse band wou het met Damn Your Idols over een andere boeg gooien: een producer met een andere benadering, een studio met een andere sfeer... En aangezien Stef in het verleden met vorige bands altijd heel positief heeft samengewerkt met André Gielen zijn we bij hem een pre-productie gaan doen. Die klonk zo goed dat we besloten hebben om André het ganse productieproces te laten doen: opname, mix en mastering.
Zonder een kopie te zijn, hebben jullie een geluid dat ergens teruggrijpt naar de (hard)rockmuziek die in de jaren negentig op de voorgrond trad. Is dat inspiratie halen uit de periode waarin je bewust met muziek begon?
Een band als Damn Your Idols heeft helemaal geen blauwdruk. Wij komen samen en jammen. Wat eruit komt, komt vroeg of laat op tape terecht. Heel eerlijk en organisch allemaal. We volgen helemaal geen 'format' zoals veel bands tegenwoordig wel doen. En zo kom je dan op ons debuut soms een klassieke hardrock riff tegen, en enkele minuten later word je weggeblazen door een regelrechte thrash riff om even daarna een akoestische passage te horen. Alles kan bij Damn Your Idols. Waar we wel serieus over waken, is dat de muziek heel catchy blijft met sterke hooks en dito refreinen.
Met amper 40 minuutjes hebben jullie een kort maar tegelijk erg gebald debuut afgeleverd. Bewust gekozen voor een korte en krachtige introductie?
Goeie vraag. Gisteren luisterde ik met onze drummer in de wagen nog eens naar 'Betty' van Helmet (daar heb je misschien wel je jaren negentig invloed...). Zeer sterk album maar naar het einde toe houdt die plaat je aandacht toch minder vast omdat er wat 'filler' opstaat. Dan liever een album zoals het onze: kort, krachtig en altijd catchy. Persoonlijk vind ik dat je ons debuut verschillende keren na mekaar kan beluisteren zonder dat de verveling toeslaat. Het is zeker geen album dat zwaar op de maag ligt na één draai maar net sterker wordt bij elke herbeluistering.
Jullie begindagen werden smartelijk overschaduwd door het overlijden van het dochtertje van zanger Gunther. Jullie, en vooral jij dan, zijn daar eigenlijk erg open over. Is jullie muziek en deze debuutschijf, na een logische rouw- en verwerkingsperiode, dan ook ergens een soort van loutering?
Begin 2007 zou het debuut van Damn Your Idols uitkomen. Maar toen werd bij mijn dochter een ongeneeslijke spieraandoening vastgesteld en dat veranderde voor mij alles. Ik heb open kaart gespeeld met de band want op dat moment was er voor muziek geen plaats meer in mijn leven. Een half jaar later, na het overlijden, van mijn dochter is Damn Your Idols gestart met het schrijven van volledig nieuw materiaal. Opnieuw creatief bezig zijn en nieuw materiaal schrijven, was catharsis. Tekstueel handelen bijna alle nummers over hetgeen ik heb meegemaakt. Maar het zijn zeker geen depressieve teksten, eerder woorden van hoop. En inderdaad, ik ben daar heel open in. Ik zal haar nooit wegstoppen of verzwijgen, ook al is ze er fysiek niet meer. Het album is trouwens opgedragen aan mijn dochter.
Een groepsnaam als Damn Your Idols verplicht jullie om met beide voeten op de grond te blijven. Was die er al van bij de start of is die er gekomen na de dramatische gebeurtenis?
Damn Your Idols, ook de titeltrack van de cd, is een nummer dat handelt over een persoon waar de ganse band vroeger nogal naar opkeek. Tot we de andere zijde van die persoonlijkheid ervaarden en teleurgesteld waren in wat we zagen. Maar Damn Your Idols is meer een houding. Wij doen met deze band wat wij willen, op onze manier, zonder labelinmenging, zonder een producer achter de knoppen die ons een bepaalde sound oplegt. We volgen geen trends en surfen op onze eigen golf. Wat je hoort op ons debuut is hoe we live klinken, we apen geen sound na, we hebben ons eigen geluid, onze eigen stijl. We volgen ons hart en kijken niet wat andere bands doen en we hoeven niet per se in een bepaalde scene mee te kunnen.
Jullie plaat is uitgekomen bij Apache Productions. Waarom kozen jullie voor hen?
Het contact was er al in het verleden. Hans en ik kenden de labelmanager toen die nog A&R deed voor de platenmaatschappij waar Massif bij zat. Stef bracht enkele jaren terug al een album uit bij Apache met Sons Of Jonathas. We hebben met ons debuut niet 'geshopt' bij andere labels. En als je bij een Belgisch label wil tekenen (dicht bij huis heeft zo zijn voordelen), kan je ze op één hand tellen. Apache zorgt altijd voor een mooie promotie en dat was voor ons de doorslag.
Jullie hebben op Graspop gestaan. De reacties die ik gehoord, gelezen en gezien heb waren unaniem lovend. Wat vonden jullie er zelf van?
Het was een verrassing toen de organisatie van Graspop ons uitnodigde want ze hadden alleen nog maar pre-productiemateriaal gehoord aangezien ons album pas uitgekomen is op 6 juni. Uiteraard was het een heel mooie promotie en de band stond ook op scherp. Met André Gielen achter de knoppen van de mengtafel in de Metaldome konden we ook rekenen op een heel goeie sound. We waren zelf heel tevreden over onze prestatie en het publiek was lekker mee in onze trip.
En nu, verder werken om die live reputatie uit te bouwen? In ons Belgenlandje? En daarbuiten een tourtje als supportband proberen versieren?
Optreden is nog altijd de sleutel om je band aan de man te brengen en we maken daar dan ook werk van. De volledige kalender kan je raadplegen op myspace.com/damnyouridols. Tot het einde van dit jaar staan er al aardig wat gigs gepland en langzaam maar zeker wordt dat lijstje aangevuld. In Nederland begint het nu ook wat los te lopen. De interesse van organisatoren is daar toch wel gewekt met dank aan de positieve pers die we krijgen in Aardschok. Ook voor volgend jaar zitten er al wat opties in de pijplijn, 2009 zal voor Damn Your Idols ook nog volledig in het kader staan van het debuut.
Ligt er in tussentijd her en der al tonnen nieuw materiaal of nieuwe ideeën rond te slingeren of denken jullie daar nog niet aan en willen jullie eerst ten volle genieten van deze eerste plaat?
Wanneer je als band uit de studio komt, is de creatieve kant van het verhaal natuurlijk ten einde. Dan begint er een ander deel van de molen te draaien: optredens, promotie, zakelijke dingen... En dat creatieve mis je als artiest toch heel snel. Ondertussen zijn we dus al aan het componeren voor een volgend album en zoals het er nu uitziet, zal het heel wat epischer worden. Maar dat kan nog alle kanten uit. We zien wel waar de muze ons brengt.
http://www.myspace.com/damnyouridols
Pow
Related Items
Previous CD of the month
The Road To Oblivion
Dutch Music Works
Cd van de maand april 2024
© 2002-2024 Hell Spawn, all rights reserved.