Hell Spawn

Ondertussen reeds de negende volledige schijf van deze Zweden. De opvolger van "Come clarity" werd opgenomen in hun eigen studio's in Göteborg. Wat de hoes betreft: daar kan en zal over gediscussieerd worden. Wat de muziek betreft moet ik eerlijk zeggen: niks nieuws onder de zon. Het is een logisch vervolg op de voorganger. De melodieuze death verdwijnt er stilaan meer en meer uit, maar wat moderne metal voorzien van een licht industrial sausje is wat hier nog te herkennen valt. De ruwe kantjes van pakweg vijf tot tien jaar geleden zijn grotendeels weg. Het is nog steeds de onmiskenbare stijl van In Flames, mede dankzij de markante stem van Anders Fridén. Wat mij betreft een eind onder het niveau van "Colony" en "Whoracle", wat de fans van het eerste uur wel zal teleurstellen. In eerste instantie komt als voorloper van de cd een single uit, namelijk "The mirror's truth". De cd verlegt geen grenzen, maar is toch absoluut geen slechte schijf. In hun discografie zou ik hem op zowat de vijfde stek plaatsen. "Alias" is bijvoorbeeld een ingetogen nummer met een catchy zangpartij en akoestische gitaren. Ook "The chosen pessimist" is heel rustig. "Delight and anger" is een heel leuk en herkenbaar nummer en persoonlijk vind ik "Condemned" het beste nummer omdat er behoorlijk wat variatie in zit. Geen pareltje, deze cd, maar toch een wrang gevoel dat er nog meer in zat.
83    Bart C.