Hell Spawn

Vierde album van deze Zweden. Hun vorige schijven waren ook helemaal niet slecht. Deze nieuwe cd gaat verder op de ingeslagen weg. Het pad van dramatiek, tragedie, verlangen, liefdespijnen, de mix van gothic en doom, de afwisselende sensuele stem van Lisa Johansson met het diep gegrom van Anders Jacobsson. De vocalen liggen meer geconcentreerd rond de mannelijke stem, maar alle emancipatietheorieën ten spijt heb ik hier nu eens geen bezwaar tegen. Een nieuwe bassist en gitarist een tweetal jaar geleden, behalve dat een vrij stabiele bezetting. En voor de rest geen grote veranderingen, ook niet op muzikaal vlak. Ondanks het feit dat er ondertussen honderden van deze bands zijn, die vrouwelijke sirenes afwisselen met mannelijke grunts, op een doomy, gothic tempo, moet ik toegeven dat Draconian één van de betere in zijn genre is. Niet echt hoogtepunten, maar een vrij constante kwaliteit. "When I wake" vind ik persoonlijk het beste nummer. Ik kan heel kort zijn: liefhebbers van dit genre mogen gerust in de buidel tasten. Toch één bemerking: ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit genre een beetje over zijn hoogtepunt aan het gaan is...
80    Bart C.