Mogelijks begint er ergens een belletje te rinkelen bij het lezen of zien van deze bandnaam. En dat kan, want deze band bracht in 1996 hun tittelloze debuut uit via het Nederlandse Mascot. In de gelederen troffen we niemand minder dan vroegere Annihilator trommelaar Ray Hartman aan. De man is net als z'n overige kompanen nog steeds trouw op post en da's best verwonderlijk na al die jaren. Nu, zo'n 11 a 12 jaar later, zijn deze Canadezen er terug met een tweede langspeler. Ze hebben er inderdaad hun tijd voor genomen. Muzikaal tapt de band tegenwoordig uit een ander vaatje. Geen thrashy power metal meer, nee het klinkt allemaal veel moderner en stukken grooviër. Velen zullen dan ook niks vinden aan deze "Human flytrap", maar ik moet bekennen dat ik best gecharmeerd ben door dit schijfje en ik heb er mezelf al op betrapt al meer naar deze nieuweling geluisterd te hebben dan naar het toenmalige debuut. Oké, op het eerste gehoor was het effe wennen, maar dit swingt zo lekker dat ik er bij momenten geen genoeg van krijg. Af en toe doet de band me wat denken aan F5, je weet wel, die band van David Ellefson (ex-Megadeth). Dit schijfje klokt met zijn negen tracks af op een goeie 33 minuten, wat zeker niet lang is. Maar beter kort en krachtig, dan lang en eentonig. Ik denk dat dit live best een plezant feestje kan opleveren. Vier van de negen songs zijn te beluisteren op de band hun MySpace. Als ik me niet vergis, wordt er ook gewerkt om dit schijfje hier te distribueren geïnteresseerden zouden er dus via de betere platenzaak moeten kunnen aan geraken! En nu vliegensvlug es gaan luisteren! Laat ons hopen dat we niet terug zo'n 11 jaar moeten wachten op nieuwe muziek van deze heren.
http://www.myspace.com/randomdamagemusic 88 Nico