Hell Spawn

Na de mini-cd's "Sonic bullet" en "Storm of steel" kunnen we na 22 jaar eindelijk het tweede volwaardige studioalbum van het uit Cleveland, Ohio afkomstige Destructor in onze klauwen sluiten. En het is fijn om te ontdekken dat drie vierden van de originele line-up nog steeds aanwezig is! Dave Iannica, de op Nieuwjaardag 1988 vermoorde bassist wordt op dit album vervangen door Jamie Boulder, die we kennen van o.a. Boulder, Abdullah, Toxic Holocaust en The Gates Of Slumber. Niet de minste dus, en net als de andere leden een diehard old school metalhead!! Ik heb het voorrecht genoten de band dit jaar drie maal live te zien; evenementen om niet snel te vergeten, want de kracht, de energie en het enthousiasme die Destructor op een podium tentoon spreidt deden me telkens volledig uit de bol gaan!! En na het horen van twee nieuwe nummers ("World of war" en "Tear down the heavens") op de streng gelimiteerde "Storm of steel"-ep, werd mijn interesse in "Forever in leather" toch wel behoorlijk aangezwengeld. En zie, ze hebben het geflikt! Dit is namelijk een keiharde power/thrash plaat geworden, die geen enkele "Maximum destruction" fan teleur zal stellen!! Integendeel, ik ben van mening dat "Forever..." zelfs nog een tikje beter is dan het beruchte debuut. De band wijkt qua stijl geen millimeter af van datgene ze in 1985 al deden, maar men weet nog steeds fantastische nummers te schrijven, en op geluidstechnisch vlak heeft men nu ook alles op een rijtje. Ik wil dan ook de naam Don Depew niet onvermeld laten. De Breaker-gitarist (verkoopt iemand me hun "Get tough" lp??!) heeft deze plaat namelijk van het perfecte geluid voorzien!! De gitaren scheuren en de drums klinken als... ja, echte drums!! Bovendien klinkt het geheel erg 'live'!! Ha, al die 'pimp my album'-producers zoals Andy Sneap en Tue Madsen zouden ongetwijfeld het schaamrood op hun wangen krijgen bij het horen van dit monster!!! Amateurs zijn het!!! Don Depew: de nieuwe über-producer, jazeker!! Maar ook de band zelf verdient alle lof. Als je na al die jaren nog steeds beukers als "Unleashed", "Pounding warriors" en "Skull splitter" uit je kogelriem kan schudden, dan ben je héél sterk bezig!! Net als op het debuut worden deze snelheidsmonsters voldoende afgewisseld met stuwende mid-tempokrakers. "Unearth the Earth" en "Precision devastation" zijn daar treffende voorbeelden van, net als de eerder genoemde nummers "World at war" en "Tear down the heavens". Allemaal songs die gedreven worden door ijzersterk riff- en drumwerk!! De fantastische vocalen van Dave Overkill doen de rest. Oké, de teksten zijn ietwat sloganesk bij momenten, en hoogstaand intellectualistisch zijn ze niet, maar bij een plaat als deze is dat ook geen vereiste. Dit is namelijk het soort ruwe eighties metal waar je eindeloos op moet headbangen, teksten meebrullen, het liefst nog met je vuist in de lucht. Destructor doet mij dan ook meermaals denken aan een band als Exciter. Rauw, beukend, luidruchtig, onstuimig en zo metal als maar zijn kan!! De enige twee minpuntjes zijn "Doomed to centuries in ice" en "Damage control". Deze nummers hebben volgens mij niet zoveel te bieden. Niet getreurd, want er blijven dan nog negen nummers over, goed voor zo'n veertig minuten lawaai. Oude thrashers, fans van het debuut en liefhebbers van rauwe old school metal in het algemeen: laat deze schijf niet onaangeroerd!! En aan de Wacken-reizigers : ga ze zeker zien in 2008!!
80    Edwig