ASTRAL DOORS
Hell Spawn » Interviews » ASTRAL DOORS
Als er één band is die in de huidige scene de traditie van pure hard rock hoog houdt, dan is het Astral Doors wel. Sedert hun magistrale debuut "Of the son and the father" zijn ze aan hun opmars bezig. "New revelation" is hun recentste album dat dat helpt bewerkstelligen. Wij spraken met zanger Patrik Nils Johansson.
Dit is jullie vierde volwaardige album in vier jaar tijd, met zelfs nog een ep tussendoor. Nogal een productieve band of deel van een groots plan?
We hebben geen plan, hoor. We schrijven gewoon muziek samen. Tot nu toe is dat erg gemakkelijk en vlot verlopen. Ik ben er zeker van dat er een dag komt dat we niet meer zo snel zullen schrijven en dan zal het tussen de releases iets langer duren. Maar van één ding mag je zeker zijn: we zetten maar iets op plaat als we er 100 procent tevreden over zijn.
Op het eerste zicht lijkt "New revelation" iets minder donker en zwaar dan zijn voorganger.
Absoluut. Eerst en vooral, "Astralism" is een goede plaat met fantastische songs, maar het is geen geheim dat wij als band niet zo tevreden waren met de mastering daarvan. Alles werd een beetje overdreven, vooral de muur van gitaren werd ten top gedreven. Dat is ook de reden waarom we een nieuwe versie van "Astralism" uitbrachten, remixed en remastered. Dat geluid gaat meer in de richting van onze nieuwe plaat.
Sowieso vond ik "Astralism" de moeilijkste plaat om de sfeer ervan te bevatten. Hoe kijk jij terug op de vorige plaat?
Moeilijk om zeggen, ik kan nog te weinig afstand nemen van onze albums aangezien ze allemaal in een periode van vijf jaar zijn gemaakt. Ik zit er nog middenin. Jij vindt "Astralism" de moeilijkste om in de sfeer te komen, dan moet je de remastered versie eens proberen. Misschien brengt die je wel op andere gedachten. Het is wel onze best verkochte tot op heden met in mijn ogen ook de beste songs op. Onze eerste drie waren goed. "Of the son and the father" is een schitterende debuutplaat. We wilden iets maken dat een eerbetoon was aan onze helden: Rainbow, Sabbath, enzovoort. En ik denk dat we daarin geslaagd zijn. "Evil is forever" is onze meest onderschatte. Ik heb er onlangs nog naar geluisterd en ik vind die nog steeds fucking perfect...
Op de nieuwe plaat lijken jullie meer aandacht besteed te hebben aan de backing vocals. Die lijken veel meer gelaagd dan op vorige albums?
Ik heb altijd zowel de lead als backing vocalen ingezongen. Deze keer ook. Volgens mij lijken er op "Astralism" meer harmonielagen te staan. "Israel" op die plaat is wat dat betreft nog steeds de recordhouder qua zang opnames. Gezien de productie deze keer stukken beter is, zal je vast meer en betere vocalen horen.
Jullie hebben jullie eerste powerballad opgenomen: "Bastard son". Niet direct een alledaagse titel voor een ballad. Idem voor het epische jaren zeventig gevoel dat erin zit.
We praatten er al een tijdje over een ballad te schrijven, we dachten dat de tijd er nu rijp voor was. We haten van die voorspelbare ballads, we waren het er snel over eens dat we er geen in de trant van Europe, Scorpions of Bon Jovi wilden schrijven. Iets in de geest van Deep Purple of Rainbow ligt meer in onze sfeer. Toen Joachim en Johan met de muzikale omlijsting op de proppen kwamen, wist ik meteen dat het een schot in de roos zou zijn. De zanglijnen en tekst rolden er als het ware onmiddellijk uit. Het is "Bastard son" genoemd omdat het gaat over mijn broer van wie ik tot over een paar jaar nog niet wist dat hij bestond. Dit is mijn eerbetoon aan hem!
Jullie muziek heeft een positieve vibe, toch zijn de teksten erg donker en zwaar. Ben je bewust bezig met die dualiteit of gewoon 'being a metal band'?
Hehe, het is niet zo cool om over bloemetjes en bijtjes te zingen in een metalband, hé. Ik probeer altijd om interessante teksten te schrijven. De wereld om ons heen is donker en gevaarlijk en dat vind je terug in mijn teksten. Het grootste verschil tussen de teksten op "New revelation" en de vorige albums is dat ze iets meer fantasy onderwerpen verhalen. De titeltrack, "Waiting for the master", "The gates of light", "Planet earth" zijn allemaal gebaseerd op pure fantasie, science fiction. Maar het zou geen Astral Doors album zijn zonder een paar realistische, kritische teksten ook, zoals die van "Quisling", "Pentecostal bound", "Mercenary man".
Het artwork voor "New revelation" schuift wat weg van de religieuze symboliek van de vorige hoezen. Was daar een reden voor?
De enige album cover die bewust enige symboliek bevatte was die van het eerste album met de gekruisigde priester. Een vriend van mij maakte die nadat ik hem het verhaal van de titeltrack"Of the son and the father" vertelde. De tweede plaat "Evil is forever" is een pure fantasy cover met die draken die rond die toren vliegen. En de reden waarom we de cover met die non gebruikten op "Astralism" was omdat we in tijdsnood kwamen te zitten. Een aantal ontwerpen waren afgewezen, door ons of door het label, en plots was het een week voordat de cover naar de drukker moest. Toen kwam er iemand, ik denk onze manager, af met die foto van die non en hadden we iets van 'go for it'. Het paste enigszins bij het concept van de plaat ondanks dat we iets meer fantasy georiënteerd wilden. De cover van "New revelation" is gemaakt door een Duits ontwerpbureau Killustrations. We werkten op dezelfde manier als met het debuut. Ik stuurde hen de teksten en liet hen voor de rest vrij. We vinden het resultaat heel geslaagd en zijn van plan om zeker nog met hen samen te werken.
Veel bands denken aan een dvd of live album na 3 of 4 albums. Hoe zit dat bij jullie?
Daar hebben we natuurlijk al over gepraat. Het zou leuk zijn om de fans een live dvd te geven, ze verdienen het alleszins. Als Locomotive het een goed idee vindt, dan staan we daar zeker voor open.
Astral Doors bouwde ondertussen een stevige reputatie op in Europa en Japan. Slaat jullie melodieuze metal ook aan in de VS of is dat geen doel op zich?
Onze ambitie is de wereld en daar hoort de VS ook bij. Ik heb gehoord dat we daar tot nu toe niet slecht aan het verkopen zijn, een tour is niet zo veraf meer. Aan reacties te zien zijn er veel 'old school hardrock' fans in Amerika die wat op hun honger blijven zitten.
Je zit ook nog in Lion's Share, waarmee je net een uitstekend album hebt afgeleverd, en in Wuthering Heights. Het doet de productiviteit van Astral Doors zeker geen kwaad, maar wat als de band blijft groeien?
Thanks, ik ben erg trots op het Lion's Share album. Als een metalfan dit jaar 2 albums mag kopen dan is de keuze snel gemaakt: Astral Doors "New revelation" en Lion's Share "Emotional coma", haha. Tot nu toe lukt het organisatorisch heel goed om in alledrie de bands te zingen. Ik bekijk het van dag tot dag. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar als er zich ooit een probleem stelt, zal ik het moeten oplossen.
http://www.astraldoors.com
http://www.myspace.com/astraldoors
Pow
We hebben geen plan, hoor. We schrijven gewoon muziek samen. Tot nu toe is dat erg gemakkelijk en vlot verlopen. Ik ben er zeker van dat er een dag komt dat we niet meer zo snel zullen schrijven en dan zal het tussen de releases iets langer duren. Maar van één ding mag je zeker zijn: we zetten maar iets op plaat als we er 100 procent tevreden over zijn.
Op het eerste zicht lijkt "New revelation" iets minder donker en zwaar dan zijn voorganger.
Absoluut. Eerst en vooral, "Astralism" is een goede plaat met fantastische songs, maar het is geen geheim dat wij als band niet zo tevreden waren met de mastering daarvan. Alles werd een beetje overdreven, vooral de muur van gitaren werd ten top gedreven. Dat is ook de reden waarom we een nieuwe versie van "Astralism" uitbrachten, remixed en remastered. Dat geluid gaat meer in de richting van onze nieuwe plaat.
Sowieso vond ik "Astralism" de moeilijkste plaat om de sfeer ervan te bevatten. Hoe kijk jij terug op de vorige plaat?
Moeilijk om zeggen, ik kan nog te weinig afstand nemen van onze albums aangezien ze allemaal in een periode van vijf jaar zijn gemaakt. Ik zit er nog middenin. Jij vindt "Astralism" de moeilijkste om in de sfeer te komen, dan moet je de remastered versie eens proberen. Misschien brengt die je wel op andere gedachten. Het is wel onze best verkochte tot op heden met in mijn ogen ook de beste songs op. Onze eerste drie waren goed. "Of the son and the father" is een schitterende debuutplaat. We wilden iets maken dat een eerbetoon was aan onze helden: Rainbow, Sabbath, enzovoort. En ik denk dat we daarin geslaagd zijn. "Evil is forever" is onze meest onderschatte. Ik heb er onlangs nog naar geluisterd en ik vind die nog steeds fucking perfect...
Op de nieuwe plaat lijken jullie meer aandacht besteed te hebben aan de backing vocals. Die lijken veel meer gelaagd dan op vorige albums?
Ik heb altijd zowel de lead als backing vocalen ingezongen. Deze keer ook. Volgens mij lijken er op "Astralism" meer harmonielagen te staan. "Israel" op die plaat is wat dat betreft nog steeds de recordhouder qua zang opnames. Gezien de productie deze keer stukken beter is, zal je vast meer en betere vocalen horen.
Jullie hebben jullie eerste powerballad opgenomen: "Bastard son". Niet direct een alledaagse titel voor een ballad. Idem voor het epische jaren zeventig gevoel dat erin zit.
We praatten er al een tijdje over een ballad te schrijven, we dachten dat de tijd er nu rijp voor was. We haten van die voorspelbare ballads, we waren het er snel over eens dat we er geen in de trant van Europe, Scorpions of Bon Jovi wilden schrijven. Iets in de geest van Deep Purple of Rainbow ligt meer in onze sfeer. Toen Joachim en Johan met de muzikale omlijsting op de proppen kwamen, wist ik meteen dat het een schot in de roos zou zijn. De zanglijnen en tekst rolden er als het ware onmiddellijk uit. Het is "Bastard son" genoemd omdat het gaat over mijn broer van wie ik tot over een paar jaar nog niet wist dat hij bestond. Dit is mijn eerbetoon aan hem!
Jullie muziek heeft een positieve vibe, toch zijn de teksten erg donker en zwaar. Ben je bewust bezig met die dualiteit of gewoon 'being a metal band'?
Hehe, het is niet zo cool om over bloemetjes en bijtjes te zingen in een metalband, hé. Ik probeer altijd om interessante teksten te schrijven. De wereld om ons heen is donker en gevaarlijk en dat vind je terug in mijn teksten. Het grootste verschil tussen de teksten op "New revelation" en de vorige albums is dat ze iets meer fantasy onderwerpen verhalen. De titeltrack, "Waiting for the master", "The gates of light", "Planet earth" zijn allemaal gebaseerd op pure fantasie, science fiction. Maar het zou geen Astral Doors album zijn zonder een paar realistische, kritische teksten ook, zoals die van "Quisling", "Pentecostal bound", "Mercenary man".
Het artwork voor "New revelation" schuift wat weg van de religieuze symboliek van de vorige hoezen. Was daar een reden voor?
De enige album cover die bewust enige symboliek bevatte was die van het eerste album met de gekruisigde priester. Een vriend van mij maakte die nadat ik hem het verhaal van de titeltrack"Of the son and the father" vertelde. De tweede plaat "Evil is forever" is een pure fantasy cover met die draken die rond die toren vliegen. En de reden waarom we de cover met die non gebruikten op "Astralism" was omdat we in tijdsnood kwamen te zitten. Een aantal ontwerpen waren afgewezen, door ons of door het label, en plots was het een week voordat de cover naar de drukker moest. Toen kwam er iemand, ik denk onze manager, af met die foto van die non en hadden we iets van 'go for it'. Het paste enigszins bij het concept van de plaat ondanks dat we iets meer fantasy georiënteerd wilden. De cover van "New revelation" is gemaakt door een Duits ontwerpbureau Killustrations. We werkten op dezelfde manier als met het debuut. Ik stuurde hen de teksten en liet hen voor de rest vrij. We vinden het resultaat heel geslaagd en zijn van plan om zeker nog met hen samen te werken.
Veel bands denken aan een dvd of live album na 3 of 4 albums. Hoe zit dat bij jullie?
Daar hebben we natuurlijk al over gepraat. Het zou leuk zijn om de fans een live dvd te geven, ze verdienen het alleszins. Als Locomotive het een goed idee vindt, dan staan we daar zeker voor open.
Astral Doors bouwde ondertussen een stevige reputatie op in Europa en Japan. Slaat jullie melodieuze metal ook aan in de VS of is dat geen doel op zich?
Onze ambitie is de wereld en daar hoort de VS ook bij. Ik heb gehoord dat we daar tot nu toe niet slecht aan het verkopen zijn, een tour is niet zo veraf meer. Aan reacties te zien zijn er veel 'old school hardrock' fans in Amerika die wat op hun honger blijven zitten.
Je zit ook nog in Lion's Share, waarmee je net een uitstekend album hebt afgeleverd, en in Wuthering Heights. Het doet de productiviteit van Astral Doors zeker geen kwaad, maar wat als de band blijft groeien?
Thanks, ik ben erg trots op het Lion's Share album. Als een metalfan dit jaar 2 albums mag kopen dan is de keuze snel gemaakt: Astral Doors "New revelation" en Lion's Share "Emotional coma", haha. Tot nu toe lukt het organisatorisch heel goed om in alledrie de bands te zingen. Ik bekijk het van dag tot dag. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar als er zich ooit een probleem stelt, zal ik het moeten oplossen.
http://www.astraldoors.com
http://www.myspace.com/astraldoors
Pow
Related Items
- » 30/04/2019: ASTRAL DOORS
- » 27/06/2017: ASTRAL DOORS
- » 19/10/2007: ASTRAL DOORS
- » 23/11/2003: ASTRAL DOORS
Previous CD of the month
Sentry
High Roller Records
Cd van de maand Maart 2024
© 2002-2024 Hell Spawn, all rights reserved.