DEPRESSED MODE
Ghost Of Devotion
Firebox
Met een bandnaam als Depressed Mode kan je eigenlijk maar twee kanten op: of je maakt heel deprimerende doom of je kloont Depeche Mode. In het geval van deze Finnen is het nummer 1 geworden (al zal de laatste allicht wel een inspiratiebron voor de naam geweest zijn). De band was eigenlijk niet bedoeld als band, het zou een gitaarloos soloproject worden van zanger/keyboardspeler Ossy Salonen. Uiteindelijk werkten er 7 muzikanten mee. De meeste nummers kenmerken zich door melancholische piano en keyboardpartijen, waarbij zware gitaren invallen en waarboven Ossy klagend grunt. Natalie Koskinen (Shape Of Despair) levert op iedere song een eveneens erg mistroostige bijdrage. Erg donker, somber en treurig allemaal: typische funeral doom. Maar heel goed uitgevoerd en wat heel erg belangrijk is: het klinkt afwisselend genoeg om te blijven boeien. Er staat met "Dunkelheit" (Burzum) tevens een cover op "Ghost of devotion". De interpretatie doet nogal eighties wave aan en is daardoor best wel origineel te noemen (al tipt ze wel niet aan Reverend Bizarre's versie). Het album is misschien ietwat te typerend voor het genre, maar al bij al een tip voor de funeral doom fanaten.
82 Pow