Hell Spawn

Hoe spring je in het oog in het voornamelijk mannelijke georiënteerde hard rock / metalwereldje? Door een appetijtelijke, goed van poten en oren voorziene vrouw in een wellustige pose op de hoes te zetten. Eerlijk is eerlijk. Dat heeft het Amerikaanse Hydrogyn goed begrepen met hun tweede album. De bal gaat nu tenminste aan het rollen, iets wat bij het 'soberder' aangekondigde debuut "Best served with volume" niet gelukt is. Bij nader onderzoek blijkt de dame in kwestie ook nog de zangeres te zijn, Julie Westlake. En wonderwel over een paar degelijke stembanden te beschikken. Muzikaal ben ik niet over de hele lijn overtuigd van "Bombshell". Dit slaat niet op het geluid, want dat is dankzij producer Michael Wagener (Ozzy, Alice Cooper, Skid Row...) dik in orde. Wel op de soms wat gladde stijl van Hydrogyns muziek die een moderne versie kan genoemd worden van de female fronted heavy rock bands uit de eighties (denk aan een Vixen, Gypsy Queen, Femme Fatale...). Ik vind het soms wat te weinig echt nazinderen, maar ik kan me wel voorstellen dat er mensen voor de bijl gaan voor dit soort catchy en poppy hardrock. Wel even opletten welke versie u opzoekt, want er circuleren er twee met elk een verschillende cover op. Eentje met "Back in black" (AC/DC), welke niet onaardig is. En eentje met "18 and life" (Skid Row), welke ik origineler maar minder gelukt vind.
75    Pow