Hell Spawn

Wow, Bolt Thrower heeft een nieuwe schijf uit met killerriffs! Dat was mijn eerste gedacht na één minuut luisteren naar deze schijf. Wat een openingsriff! Echt, Bolt Thrower kan ze niet beter schrijven. Doch na deze minuut is de typische hoge snerpende stem te horen en verandert de lome dreigende gitaarriff in snedig en venijnig hakwerk. Maar slecht is het niet, integendeel, Neaera heeft me erg positief verrast. Hun vorige cd vond ik ook al steengoed, maar er is een groot verschil met dit album. De melodie van vroeger is ingewisseld voor meer groovende stukken. Persoonlijk vind ik de nummers hierdoor nog beter klinken. Ongewijzigd is de agressie die uit de luidsprekers spat. Neaera gaat terug tekeer als een wild beest dat zich uitgehongerd op haar prooi stort. Deze gasten verdienen het om opgevist te worden in de overbevolkte metalcore vijver. Laat ze maar hun rondjes zwemmen op een aparte vijver samen met de andere grote vissen. Ze verdienen het, want dit is weeral een erg knappe schijf.
86    Yves