Hell Spawn

Raar hoe sommige bands zoveel goede releases hebben geschreven en daar niet voor zijn beloond. In het geval van Eldritch moet je me niet vragen waar het aan ligt. De productie? De songs? Het gitaarwerk? De zanger?  Noemt u het maar. Tot dusver waren deze, wat mij betreft, allen heel goed tot uitstekend. Elke plaat verschilt dan nog van zijn voorganger waardoor ook saaiheid onmogelijk kan worden verweten. Het land van oorsprong misschien? Neen, want bands als Rhapsody Of Fire en Labyrinth hebben behoorlijke successen geboekt en dat zou dus geen steek houden. In elk geval is met deze plaat opnieuw bewezen dat Eldritch een schitterende band is. Qua geleverde power zal dit de voorgaande platen niet van de kaart vegen, maar ze zijn er nu ook niet bepaald 'softer' op geworden. De invloed van thrash metal is weer aanwezig, bij deze band is deze muzikale voorkeur trouwens nooit weg geweest. Niet toevallig kwam Nevermore me meermaals in gedachten tijdens de luistersessies. Vanaf de eerste plaat is er een Amerikaans tintje aan Eldritch geweest en misschien ligt daar het probleem, want jawel, Eldritch brengt relatief donkere muziek. Opvallende wijziging ten aanzien van de voorganger is wel de aandacht voor de wat kalmere stukken, vaak heel melancholisch gebracht zoals een Opeth en Wolverine dat kunnen. Ook probeert men nu met meer melodieus uitgebouwde zanglijnen een iets breder publiek te bereiken, de wijze waarop is schitterend. Muzikaal heeft Eldritch zichzelf overtroffen, misschien is dit wel hun beste plaat tot dusver. Nog wat progressiever dan voorheen, nog wat meer technische power / thrash en voldoende stof om over na te denken tijdens deze plaat. Gegarandeerd wordt dit er eentje van vele luisterbeurten, omwille van de sterkte van de plaat. En steeds opnieuw zul je nieuwe dingen ontdekken en dat is sterk, ijzersterk!
91    Rico