Hell Spawn

Nu die er is, kunnen de superlatieven weer uit de kast gehaald worden want de Texaanse grootmeesters leveren opnieuw een waarachtig meesterwerk af!

In nomine heavinay, hier is John Perez:

"ALONE"
"Solitude Aeturnus is mijn leven, maar ik kan er niet van leven", een statement van de gitarist annex bandleider wat veel verduidelijkt. Als na "Adagio" een stilte valt van 8 jaar dan is die daardoor een stuk begrijpelijker. Solitude Aeturnus heeft een enorm loyale aanhang maar niet in die mate dat de band er rijk van wordt. Dus kan het zijn dat iedereen plots weer tijdlang met andere dingen bezig is om voor een inkomen voor zijn gezin te zorgen. En kan het zijn dat er leden opstappen omdat het niet meer leefbaar is voor hun gezin. Moeilijk om mee om te gaan, maar verstaanbaar. Het waren alleszins de voornaamste redenen voor het vertrek van gitarist Edgar Rivera en drummer John 'Wolf' Covington. Het zoeken naar adequate vervangers nam enige tijd in beslag en dat terwijl de band net weer bezig was met een opvolger van "Adagio". Er werd zelfs al een demoversie van een heus nieuw nummer ("Waiting for the light") via de website op de wereld losgelaten. Eer de nieuwe leden dan ingewerkt zijn, zijn we weer enige maanden verder. Het is echt niet de enige tegenslag waar de band mee te kampen krijgt. Van zodra er besloten wordt om weer met Massacre Records in zee te gaan, trekt de paperassenmolen zich op gang. En die sleepte verdomd lang aan! Waarom ze het album dan niet uitbrachten op Brainticket, Perez' eigen labeltje, heeft vooral te maken met het vermijden van belangenvermenging. Je kunt niet en in de band zitten die de muziek maakt en de baas zijn die de budgetten bepaalt om die muziek te maken.
De effectieve releasedatum van "Alone" geeft vooral een gevoel van opluchting voor John Perez en de zijnen. Trots ook, want hij beseft dat dit een uitstekend werkstuk is, het beste wat de band op dit moment kan bieden. Het meest heavy werk tot nu toe alleszins, niet alleen muzikaal maar zeker tekstueel snijdt Robert Lowe een paar emotionele en persoonlijke onderwerpen aan. Hoes en titel geven dat perfect weer, het desolate dat van het ontwerp afdruipt, weerspiegelt zich in titel en teksten. Het benadrukt de sfeer van het album.

DE BAND
Na 8 jaar ga je vermoeden dat er nog hopen nummers klaarliggen die dit album niet gehaald hebben, maar dat is bij Solitude Aeturnus geen waar. Wat de plaat haalde (bonustrack meegerekend) is wat geschreven is. De band focust zich liever op 10 goede nummers waaraan gesleuteld en gewerkt wordt dan op 100 goede halfafgewerkte ideeën. En daar komen de andere bandleden eveneens aan te pas. Voor de buitenwereld lijkt Solitude Aeturnus misschien wel de band van John Perez en Robert Lowe, voor hen zelf zijn de overige leden even belangrijk. De inbreng van Steve Moseley (die van bas naar gitaar switchte) is daarin zeker niet te onderschatten aangezien hij ook al meerdere jaren bij de band zit. Maar ook nieuwbakken leden James Martin (bas) en drummer Steve Nichols lieten zich niet onberoerd. Er moet in iedere groep gewoon iemand zijn die de beslissingen neemt en de knopen doorhakt en bij SA is dit nu eenmaal John Perez. Trouwens rond Steven Nichols is nog een leuke anekdote te vertellen: toen de band pas de neus aan het venster stak in 1989 had hij al eens gesolliciteerd naar de positie van drummer. Bijna twintig jaar later heeft hij eindelijk die baan weten te bemachtigen. Niet dat het iets te maken heeft met de fenomenale capaciteiten van Nichols want die staan niet ter discussie, het zegt veel meer over de kleinschaligheid van de Texaanse metalscene natuurlijk.

EEN TEKEN VAN LEVEN
In de lente van 2006 kwamen de eerste tekenen van leven toen de band werd uitgenodigd door fanatieke Griekse fans om te komen optreden. Het toeval wou dat ook de organisatie van Keep It True al langer aan de mouw trok van Solitude Aeturnus en op die manier kon een klein minitourtje op touw worden gezet. Maar SA zou SA niet zijn mocht er niets misgaan en de eerste gig moest al met stand in zangers afgewerkt worden omdat er iets mis was met het visum van Robert Lowe. Daags nadien kon hij gelukkig wel vertrekken. Het gaf een goed gevoel aan de band en een injectie vertrouwen in de nieuwe songs (waarvan er twee werden gespeeld) en vooral ook in de nieuwe leden. Misschien was de setlist voor velen een verrassing, niet omwille van de focus op nummers uit "Through the darkest hour", wat toch de best verkochte plaat is van SA. Maar allicht wel omdat toch ook 2 songs uit "Downfall" werden gespeeld ("Concern" en "Phantoms"). De reden daartoe is dat John vindt dat die nummers een tweede kans verdienen. Het zijn heel goede nummers maar door de rotslechte productie van dat album, zijn die songs ook deels verprutst. Het hele album heeft niet de aandacht gekregen dat het verdiende, merkt John op.
Of deze uitstap naar Europa smaakt naar meer en of dit wil zeggen dat er ter promotie van "Alone" nog meer getoerd zal worden is een heel andere vraag. De zin is er absoluut maar organisatorisch zijn er toch een aantal opmerkingen. Het budget dat de band ter beschikking krijgt is niet zo groot, plus het is voor een groot stuk al gespendeerd aan de opnames en productie van "Alone". Ten tweede, hoe je het ook draait of keert, Solitude Aeturnus is niet die millionseller die bij een tour zichzelf terugbetaalt. De band zou al op sleeptouw moeten genomen worden door een grotere band of een heel beperkte clubtour moeten doen. Een soort van blitsbezoek zoals ze dat in Griekenland en Duitsland deden. Het wordt afwachten, maar de fans moeten geen al te hoge verwachtingen koesteren op een uitgebreide tour. Als er een promotor of concertorganisator gek genoeg gevonden wordt om Solitude Aeturnus hierheen te halen, willen ze er altijd over praten. Hun eisenpakket schijnt absoluut niet hoog te zijn...

DVD & RERELEASES
Begin 2007 heeft de band trouwens nog eens de plas overgestoken, naar Polen om precies te zijn. Daar zitten immers ook een paar onvoorwaardelijke Solitude Aeturnus fans die daarbij nog een platenlabeltje runnen ook! Metal Mind Production heeft zich ondertussen al redelijke gespecialiseerd in het heruitbrengen van aloude klassiekers en de eerste twee SA albums ("Into the depths of sorrow" en "Beyond the crimson horizon") kunnen daarin niet ontbreken. Beiden in digipack versie, voorzien van liner notes en een paar bonustracks (van de eerste demo en het van de Brainticket rerelease gekende "City of armageddon"). Niet alleen daarvoor kwam de band naar Polen: ze hebben er ook opgetreden en die gig is gefilmd! Ondertussen is de dvd daarvan al uitgebracht (ten tijde van dit interview keek John Perez daar nog enorm naar uit. Evenals ondergetekende trouwens). John vermeldt er ook nog bij dat dit niet het enige is om naar uit te kijken, hij wist ook te vertellen dat het debuut van Concept Of God, het zijproject van Robert Lowe, Steve Moseley en John Covington, wat al een tijdje opgenomen is dit jaar nog zou uitkomen. En dat het zeker geen acht jaar zal duren eer Solitude Aeturnus zelf aan de opvolger van "Alone" begint! Hij nam zelfs het woord 'soon' in de mond...

EEN TROTSE CULTBAND
Als afsluiter wou John Perez nog kwijt dat hij liever deze cultstatus die de band nu bezit, behoudt. Hij is er zelfs apetrots op! Hij heeft liever een kleine schare loyale volgelingen voor de muziek die ze met hart en ziel maken dan dat ze toegevingen moeten doen om meer te verkopen. Misschien heeft de band in het verleden kansen mislopen en foute keuzes gemaakt, maar het zij zo. Daar heeft hij zich ondertussen al lang bij neergelegd. Wat niet wil zeggen dat er van "Alone" geen miljoenen exemplaren verkocht mogen worden. Dan telt al wat hij net zei niet meer...

http://eternalsolitude.com
http://www.myspace.com/solitudeeternal

Pow