POWERWOLF
Lupus Dei
Metal Blade
Het debuut "Return in bloodred" van deze Roemeens Duitse band werd twee jaar geleden met veel bravoure aangekondigd. En met recht en rede, de theatrale mix van doom, hardrock en power metal sloeg erg aan. De wat stereotiepe vampieren gimmick werd hen, omwille van de goede, aanstekelijke muziek graag vergeven. Op hun tweede album gaat men daarin zelfs nog een stapje verder: nog meer make-up, rituele gewaden, wolven en kruisen. Maar omdat de muziek weer staat als een, euh, castle Dracul, kunnen we daar best mee leven (en eens meewarig glimlachen)! "Lupus dei" is een stuk harder dan hun eerste, iets sneller ook, in feite meer richting de pure power metal. Maar het theatrale, vooral in de zang, is gebleven. Verantwoordelijk daarvoor is de heer Attila Dorn, waarvan beweerd wordt dat hij roots heeft in Transylvanië en vóór "Return in bloodred" nog nooit metal gezongen/gehoord had en enkel in de opera actief was. Vergeet de werkelijk fabuleuze achtergrondkoren daarbij zeker niet ("Saturday satan", of het sublieme "When the moon shines red")! Ergens kan ik het operaverhaal rond Dorn wel geloven, want zangtechnisch vind ik hem op "Lupus dei" nog krachtiger, nog veelzijdiger. Eigenlijk is Powerwolf de uitgelezen metalband: sinistere teksten gestoken in harde, aarsschoppende meebrulmuziek! Beste stervelingen, het is tijd om mee te huilen met de Wolf...
92 Pow