RICHARD ANDERSSON'S SPACE ODYSSEY
Tears Of The Sun
Regain/ Suburban
Na het derde Time Requiem album ("Optical illusion"), nu de derde Space Odyssey, Richard Andersson houdt beide bands op een strak schema. Gelukkig heeft dat geen nefaste gevolgen voor de kwaliteit. "Tears of the sun" is een uitstekende plaat geworden, misschien wel het beste wat Andersson tot nu toe afleverde onder de Space Odyssey naam. Nog meer dan op de voorganger wordt de kaart van de neoklassieke metal getrokken. Dat wil zeggen dat Andersson zich helemaal uitleeft op zijn Hammond, maar altijd ten dienste van de song. Dat wil ook zeggen dat de geest van Rainbow, Whitesnake, Black Sabbath stevig rondwaart op deze plaat. Daarvoor had hij in Patrik Johansson (Astral Doors) altijd de perfecte zanger bij zich. Die kon zich deze keer echter niet vrijmaken door de drukke bezigheden van zijn eigen band. In David Freman (Andromeda) vond hij een uitermate geschikte vervanger. Waar Johansson qua stemgeluid vooral aan Dio doet denken, heb je bij Freman eerder de neiging om Tony Martin te zeggen. Ook niet mis, dacht ik zo. De klassieke hardrock stijl is een genre waarbinnen je nog moeilijk mensen kunt verrassen, het is de kunst om sterke hooks te schrijven en zo bevlogen mogelijk over te komen. Daar is Richard Andersson, en laat ons kompaan Magnus Nilsson niet vergeten, voortreffelijk in geslaagd. Prima plaat!
87 Pow